Α-480. Τα κάλαντα για την Ανάσταση του Λαζάρου . Όλα έρχονται και παρέρχονται, αλλά οι μνήμες των παιδικών μας χρόνων δεν χάνονται.
| Λαογραφία-->Λογοτεχνία-->Ποίηση | 03/04/2015 10:02:54 |
Από το πρωί του Σαββάτου, εμείς τα παιδιά του χωριού, γυρίζαμε
στα σπίτια και λέγαμε τον ΄΄Λάζαρο΄΄. Στα χέρια μας κρατούσαμε ένα ξύλινο Σταυρό
από δυο σανίδια και ένα καλάθι. Τον Σταυρό τον διακοσμούσαμε με λίγα λουλούδια
και κολλούσαμε (αν είχαμε) μια χάρτινη εικόνα με την Ανάσταση του Λαζάρου. Στο καλάθι
΄΄στρώναμε΄΄ λουλούδια και βάζαμε μέσα τα αυγά που μας έδιναν (άσπρα και άβραστα
βέβαια). Συνήθως σε αυτά τα κάλαντα μας έδιναν χρήματα. Θυμάμαι ότι οι καλλίτεροι
σε αυτά τα κάλαντα ήτανε τα Μαραβελάκια ( Ο Τσατάλιας – Παναγιώτης Μαραβέλιας με
τα αδέλφια του, της θειας Ευγενίας και του μπάρμπα Μιχάλη τα παιδιά)
Καταθέτω το κείμενο του ‘’Λαζάρου’’με κάθε επιφύλαξη. Διορθώσεις καλοδεχούμενες.
Καταθέτω το κείμενο του ‘’Λαζάρου’’με κάθε επιφύλαξη. Διορθώσεις καλοδεχούμενες.
++++++++++++++++++++++++++
Ας είναι με το θέλημα και με τον ορισμό σας,
Λαζάρου την Ανάσταση να πω στ’ αρχοντικό σας.
Λαζάρου την Ανάσταση να πω στ’ αρχοντικό σας.
Σήμερα έρχεται ο Χριστός, ο επουράνιος Θεός,
στη πόλη Βηθανία, κλαίει η Μάρθα και η Μαρία.
στη πόλη Βηθανία, κλαίει η Μάρθα και η Μαρία.
Λάζαρο τον αδερφό τους, τον γλυκύ και καρδιακό τους,
τρεις ημέρες τον θρηνούσαν και τον εμοιρολογούσαν.
τρεις ημέρες τον θρηνούσαν και τον εμοιρολογούσαν.
Την ημέρα την τετάρτη, κίνησε ο Χριστός για να ’ρθη,
με τους δώδεκα Αποστόλους, με τους μαθητές του όλους
με τους δώδεκα Αποστόλους, με τους μαθητές του όλους
Τότε βγήκε η Μαρία έξω από τη Βηθανία.
Και εμπρός του γονατίζει και τα πόδια του φιλεί.
-Αν ήσουν δώ Χριστέ μου, υψηλότατε Θεέ μου
δεν θ’ απέθνησκε ο αδερφός μου, ο γλυκύς ο καρδιακός μου
Και εμπρός του γονατίζει και τα πόδια του φιλεί.
-Αν ήσουν δώ Χριστέ μου, υψηλότατε Θεέ μου
δεν θ’ απέθνησκε ο αδερφός μου, ο γλυκύς ο καρδιακός μου
Μα κι εγώ τώρα πιστεύω, και καλότατα ηξεύρω,
ότι δύνασαι αν θελήσεις και νεκρούς να αναστήσεις.
Επήγαν και του έδειξαν τον τάφο του Λαζάρου.
Τους είπε και εκύλισαν τον λίθο πούχε επάνου.
ότι δύνασαι αν θελήσεις και νεκρούς να αναστήσεις.
Επήγαν και του έδειξαν τον τάφο του Λαζάρου.
Τους είπε και εκύλισαν τον λίθο πούχε επάνου.
Τότε κι ο Χριστός δακρύζει και τον Άδη φοβερίζει:
΄΄Άδη, Τάρταρε και Χάρο, Λάζαρο θε να σου πάρω’’.
΄΄Άδη, Τάρταρε και Χάρο, Λάζαρο θε να σου πάρω’’.
Δεύρο έξω Λάζαρέ μου, φίλε και αγαπητέ μου.
Παρευθύς από τον Άδη, έριξε ο θεός σημάδι,
Λάζαρος απολυτρώθη, αναστήθη και σηκώθη.
Παρευθύς από τον Άδη, έριξε ο θεός σημάδι,
Λάζαρος απολυτρώθη, αναστήθη και σηκώθη.
‘’Λάζαρε, πες μας
τι είδες, εις τον Άδη που επήγες’’;
‘’Είδα φόβους, είδα τρόμους, είδα βάσανα και πόνους.
‘’Είδα φόβους, είδα τρόμους, είδα βάσανα και πόνους.
Δώστε μου λίγο νεράκι, να ξεπλύνω το φαρμάκι.
Της καρδούλας μου το λέω, και μοιρολογώ και κλαίω.
Της καρδούλας μου το λέω, και μοιρολογώ και κλαίω.
Σε αυτό το σπίτι που ήρθαμε πέτρα να μη ραΐσει.
Και ο νοικοκύρης του σπιτιού, χίλια χρόνια να ζήσει.
Και ο νοικοκύρης του σπιτιού, χίλια χρόνια να ζήσει.
| Σχετικές αναρτήσεις: | Θεάσεις: 317 | |
Σχόλια: |
