Α-563. Τα δημοτικά τραγούδια είναι βγαλμένα από την καθημερινή ζωή του ανθρώπου και συνήθως αναφέρονται στον γάμο (νυφιάτικα),στον θάνατο (μοιρολόγια),στον ξενιτεμό...
Λαογραφία-->Λογοτεχνία-->Ποίηση | 20/10/2015 16:41:34 |
Ο θάνατος, αποτελεί για τον άνθρωπο την πιο βαριά και απόλυτη μορφή του κακού. Είναι ένα γεγονός, που δεν εξαλείφεται ποτέ από το μυαλό του. Σε κείνες τις στιγμές του μεγάλου πόνου και με την σκέψη ότι το αγαπημένο του πρόσωπο δεν θα γυρίσει πίσω … ο άνθρωπος θρηνεί… και στιχουργεί !!!.
Εδώ σας μεταφέρω δυο τραγούδια του πόνου, από Ελικιώτες δημιουργούς.
Συγνέφιασε ο ουρανός
επάνω στα Κουλέντια
όλοι οι άνθρωποι θρηνούν
ξεχάστηκαν τα γλέντια.
Τον καπετάνιο Γεωργουδή
που έλαμπε σαν φάρος
σκληρά και αναπάντεχα
μας τον επήρε ο χάρος.
Ήταν νέος και όμορφος
ο γιος του Γερογιάννη
κι’ ο χάρος τον σημάδεψε
σαν βγήκε για σεργιάνι.
Κλαίω του Νίκου τον χαμό
και την καλή καρδιά του
παρηγοριά στην σύζυγο
στον Παναγιώτη στην Ματώ
Να ζήσουν τα παιδιά του.
Ο συνθέτης είναι Ελικιώτης, αλλά άγνωστος.
και κοίταξε με προσοχή το θλιβερό μου μνήμα.
Σταμάτησε και μη φοβού και πάτησε το χώμα
και άκουσε τι θα σου πει το ιδικό μου στόμα.
Τι με κοιτάς περίεργος και θέλεις για να μάθεις
εφτού που ήσουν ήμουνα και δω που είμαι θάρθεις.
Ήμουν και γω όπως και συ, είχα ζωή και χάρη
η Μάννα μου περίμενε γαμπρό για να με κάμει.
Επήρα αράχνες για προικιά τον Άδη για κρεβάτι
το αραχνιασμένο μου κορμί στη μαύρη γη σκεπάστει .
Τους φίλους μου αρνήθηκα τα αδέλφια και την Μάννα
αχ! πολύ βαριά με πλάκωσε του χάρου η καμπάνα.
Ω! νεκροπούλια πέρχεσθε πρωί και κελαηδείτε
την άμοιρη την Μάννα μου να την παρηγορείτε…
Σχετικές αναρτήσεις: | Θεάσεις: 317 | |
Σχόλια: |